ساده نگذر...

ساده نگذر از کنار پوتین های بی پا که پاهایشان بدن ها را بردند تا تو آسوده قدم برداری...

مواظب قدمهایت باش...

قدمهایی که جای قدم های آنها میگذاری...

تاجی به نام چادر...

خواهرم تو یک پرنسسی...

چون نمی توانی با هر کسی راحت صحبت کنی ، نمیتوانی هنگام دیدن مردان غریبه با ان ها دست بدهی یا خیلی راحت در خیابان قهقه بزنی .

تو پرنسسی چون سنگین و با وقاری.

تو پرنسسی چون هیچ پرنسسی با مردان غریبه به راحتی صحبت نمی کند و قهقه نمیزند و جلب توجه نمیکند.

خواهرم تویی که یادگار مادرم زهرا(س) را بر سر داری فراموش نکن که چادرت تاج توست، حتی اگر رنگش طلایی نباشد.

قسمتی از وصیتنامه سردار شهید رحیم آنجفی:

خواهرم: محجوب باش و باتقوا، که شمایید که دشمن را با چادرسیاهتان و تقوایتان می کشید.» «حجاب تو سنگر تو است، تو از داخل حجاب دشمن را می بینی و دشمن تو را نمی بیند.» 

پی نوشت:

               خدایابه مردانمان غیرت و به زنانمان عفت عطا بفرما. آمین

هوای حرم

بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا

بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا

مولای مهربونم میشه منم بیام کربلا...

قراره دوستام اربعین بیان حرم میشه واسطه بشی منم بیام...

پی نوشت:

               دل تنگه رفتنم...

نماز...

ادعا میکنیم عاشق شهدا هستیم و دعا میکنیم که ای کاش عمرمان به شهادت ختم شود!

شاید اگر میخواهیم شهید شویم باید به وصیتشان عمل کنیم.

نمونه ای از اینها نماز است، برای تمام کارها وقت داریم و دقت... جز نماز که آخر وقت میخوانیم و بی دقت...

امان از نمازهایمان...

قسمتی از وصیتنامه شهید نعمت سلیمانی:

نماز را آرام بخوان که گویی خدا روبروی تو ایستاده است و تو را میبیند

و به سخنانت گوش میدهد و زنده و جاوید است و خیلی به تو  لطف دارد.

از بهترین کارها این است که نماز را سر وقت بخوانید.

پی نوشت:

               بار الها توفیق نماز اول وقت و با دقت را به ما عطا بفرما. آمین

فزت و رب الکعبه

حضرت مولا نزد دلدار خود رفت...
 سالها سکوت و خانه نشینی تمام شد...
خداحافظ کوچه های کوفه...
خداحافظ چاهی که اسرارم را میدانی...
خداحافظ نخل های سر به فلک کشیده...
خداحافظ در و دیوار سوخته...
خداحافظ یادگاران زهرا...

خداحافظ هر آنچه مرا یاد زهرایم می انداخت...

پی نوشت:
               شیعه علی بن ابیطالب در این شبها ما را فراموش نکنی.

اگر می توانید گمنام بمانید پس چنین کنید. امام علی(ع)

کسانی که دنیا و اهلش را لایق ندانستند که حتی وجود خاکی خود را در بازار آن سودا کنند. آنان هرچه کردند برای خدا بود و خدا بهترین خریدار کالای وجودشان گردید.

شهدای گمنام اگر در زمین بی نشان و گمنام هستند اما در آسمانها و برای اهل آن شناخته شده اند و در حدیثی نورانی آمده:

مجهولون فی الارض و معروفون فی السماء

پس برای شناخت آنها باید آسمانی شد، باید از ورطه خاک بیرون رفت.

گمنامی یک انتخاب است نه یک اتفاق! انتخاب یک روش!

پی نوشت:

                اللهم الرزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک.